Hayatımda hepsinden önce terk edecek bir diş için niye bu kadar acı çekiyorum ya ağzımı açamıyorum resmen.
Bugün daha önce de sana bahsettiğim hocamla buluştuk. Artık kendi sesimi unutmaya başlıyordum ki bugün bana çok iyi geldi. Onunla da çok samimi değildik yani öyle bir geçmişimiz de yok ama beni dinliyor, yardım ediyor ve hayvanlar gibi de gülüyorum yani :) Ancak onun da seneye gideceği acı bir gerçek.
Biz öğrenciler çok şeyiz bak kelime bulamıyorum artık :)) Yolda yürürken bakıyorum amele sümüğü gibi yapışıyorlar durağa, kaldırıma. Tabi ki oradan geçemiyorum bu yüzden. Hepsi doluşuyor yani. Yolları hiç söylemiyorum çok mal bir belediyeye sahibiz.
Bugün düşündüm de ben ve hatta tüm kızlar olarak bazen fazla takıyoruz. Tamam erkek beyni gibi işlemiyor ama sence de çok kafaya takmıyor muyuz? Bizi bir tarafına takmayanlar için oturup üzülüyoruz. Bu hem adaletsiz hem de saçma azizim...
Oysa doğru olan seveni sevmek, sevmeyeni siktir etmek değil mi? Ya ne bileyim beni üzen insanlar için oturup üzülüp ağlamak istemiyorum artık. Hem seven insan ne diye ağlatsın yani bok mu var. Ah bizim beynimiz erkeklerin aklının en köşe bucağında kalan şeylere kafa yoruyor...
Bu saatte uykum geliyor kıyamet alameti bu lan olacak şey mi. Ben gündüz uyumayı, gece oturmayı seviyorum.
Neyse ne diyordum, bizi kıran insanlara ağlamayi keselim kızlar. Ne bizim bu çilemiz?! Niye az insan çok huzur istiyorum anladın mı şimdi. Çünkü bu sıçtığımın dünyasında ne yazık ki her sevginin karşılığı bulunmuyor. O yüzden seven kadarıyla yetinmek daha az incitici ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder