Dünyadaki çoğu rahatsızlığın sebebi çok düşünmek ,sinir stres. Ya benim bir hastalığım için de doktor dese ki 'bu kızı üzmeyin strese girmesin daha kötü olur' falan...
Saçlarım dökülüyor mesela, ölümüne dökülüyor yani. Saçsız kalmaktan korkuyorum artık dertler sorunlar sıkıntılar sayılmıyor ki.
Bazen hayatımın çok amaçsız ve düzmece olduğunu düşünüyorum, sıkılıyorum.
Çoğu zamanımı kendime kızarak düşünüyorum. Mesela şu geçtiğimiz 4 yıl boyunca lanet gibi en sevdiğim dediğim arkadaşlarımla küstük kavga ettik. Ama onları çok seviyordum, kendimden çok seviyordum ve hayatımda kendimden çok sevdiğim kim varsa ya tamamen kaybettim ya da kaybetmek üzereyim. Bu aslında kural gibi bir şey, ne bileyim çocukluk arkadaşlarım mesela hani olur ya kaç yaşında olursa olsun bir araya gelince çocuklaşanlar eskisi gibi olanlar. Öyle kimsem olmadı hiç ya da hiç ayrılmayalım dediğimiz kim varsa hepsiyle yollar ayrıldı. Biraz bende de sorun var manyak çekiyorum. Başta sessiz sakin görünen kim varsa büyük olaylarla kavgalarla bitirdik. Çoğunun içinden bir manyak çıktı ve ilk gördüğüm zamanki gibi olmadıklarını çok geç anladım. Ben de çok düzgün değilim ama en azından alenen kalp kırmadım, laf sokmadım. Ha o olay çok vardı mesela böyle bir topluluğun içinde belli bir kişiye laf sokmak. Bir şey olursa da yarası olan gocunur demek. Ay nefret ediyorum o hareketten. Şahsen ciddiyetle onu hiç yapmadım çok sinir bozucu ve aptalca görünüyor bence.
Yitirdiğim tüm insanlar! Siz beni yitirdiniz çünkü hiçbiriniz çok sevilmeye gelmediniz. Çok değer görmek fazla geldi size. Benim de sorunum çok sevmek işte. Artık hayatımdan çıkardıklarım, çıkanlar kadar özgürüm, huzurluyum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder