Ben sana hep koşarak geldim ama bir adım dahi atmaya üşenen sendin...
Benim pis bir huyum var: Beni sevmeyenleri çok seviyorum. Onlar beni ne kadar sevmiyorsa ben onları o kadar çok seviyorum. Salağım salak sen de söyle açıkça ben kendimi biliyorum çünkü.
Bir şey oluyor herkesten her şeyden uzaklaşmak istiyorum sonra da insanların arasına karışmak istiyorum. Hayatımdaki her konuda dengesiz olduğum gibi bunda da böyleyim.
Ya benim kuzenim hiç ağlamıyor bak ciddiyim yani en son çocukken gördüm. Tabi ki erkek manyak mısın :) Onun gibi olmak isterdim. Ama bende öyle bir psikoloji oluştu ki ağlamayınca eksiklik hissediyorum :)) Yok abi ağlamam lazım benim. Sonuç ne, baş ağrısı, pişmanlık ve seratonin hormonun verdiği birkaç gram mutluluk. Dünyaya bir daha gelsem diye malca bir cümle kuruyorlar ya, ben onu erkek olmak isterdim diye tamamlardım. Bir kere adamlar doğuştan umursamaz. Beynin sağ, sol lobu olayi yani. Istediği saatte dışarı çıkar kimseler bir şey diyemez falan. Başka bir dünya işte bizimkine göre.
Bu arada sınıfta çok gülüyorum :)) Hatta bazen krize grip çıkamıyorum :) Sınıfa su ısıtıcısı alalım dediler. Bir arkadaş her gelen hocaya " hocam çay sever misiniz? " deyip giriyor muhabbete :) Ama gsliştirdik yani şark köşesi falan yapmayı düşündük en son :))
Bu arada bir gün mesanemi patlatacağım :) :) :)
Whatsapp grubumuz oldu sınıfça. Hafta sonu da sinemaya gidelim diyorlar ama korku filmine gitceklermiş. Ben manyak mıyım zaten zor uyuyorum :)
Yalnızlık kelimesinin bütün anlam ve özelliğini taşıyorum. Filmlerde olur ya hah işte tam da öyleyim.
Bir de gelip beni üzüyorlar lan :( Suç bende birader, ne diye seviyorum milleti dimi ama. Aranıyorum resmen...
Kafam bi milyon ya. Sanki ağladıktan sonra beynimi kafatasımdan söküp geri takmışlar gibi sarhoş oluyorum.
Bitmeyen çikolata istiyorum, canım çektiği an elime gelen çiğ köfte istiyorum, her gün pasta yemek istiyorum. Hep boğazdan gidiyorum farkındayım ama ben de yiyince mutlu oluyorum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder