Dün denize gittik yüzüyorum, gülüyorum ama aklım üniversitede. Ara ara da açıklanmış mı diye bakıyordum sonra bir baktım sonuçlar yazıyor. Bu kez kimseye bir şey söylemedim. Niyetim tek başıma bakıp yine olmadıysa kendimi denizde boğmaktı :) Korkarak, merakla girdim ve o yazıyı gördüm: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Almanca Öğretmenliği
O an eşsiz bir andı... Onca sıkıntıdan, depresyondan sonra yeniden doğmuştum. Sanki bitkisel hayattayım ve son bir umut elektro şok verecekler, olmazsa fişimi çekecekler. O an işte o gerilim, beklenti sonucunda ben yeniden dünyaya gözümü açtım. Suyun altında boğuluyormuşum da kurtulmuşum gibi yeniden nefes aldım. Yani hiç bitkisel hayata girmedim ama öyle anlatılmaz bir şeydi yani. Tabi öğrenince oturup hüngür hüngür ağlamak çok mantıklı olmadı ama insan kendini kontrol edemiyor. Gülüyorum ama böğüre böğüre de ağlıyorum :) Ağlaya ağlaya aldım telefonu elime abim aradı ilk. Ben ağlayınca kazanamadım sandı garibim. Daha sonra herkesi aradım, ulaşamadıklarıma da mesaj attım :) Çok özenmiştim Facebook' a da yazdım. İkinci tercihimdi bir de virgül farkı vardı puan olarak. 2 kişilik boş yer de olunca ümitsiz yazmıştım orayı ve en yakın yerdi. Şaşırdım, mutlu oldum hala şoktayım. Allah'a çok şükür herkese nasip etsin. Bu kadar dar zamana bıraktıkları için de kızgınım sisteme, daha bir sürü iş var. Üniversite kazandım ama mesela yurt yok, alışveriş listesi kafamın içinde dağ oldu. Hı bunların yanında regl hiç çekilmiyor, adam gibi sevinemiyorum bile. Bütün gün yattım bugün ölü gibi.
İçimden bir ses de diyor ki: Kızım sevinme şaka yapıyorlar sana yok kazanamadın sen unut o işi... Bünyem mutsuzluğa o kadar alışmış ki garipsiyorum bu durumu. Dün gece sokağa çıkıp bağırmamak için kendimi zor tuttum :)
Bir yakınım falıma bakmıştı, çok stresli geçecek ama sonunda istediğin olacak demişti. Sürekli buna tutundum bir umut. Beni ayakta tutmuştu ve zafer! Ama niye bu kadar ağrıyor karnım ya acı çekiyorum burada of
Yalnız en güzeli de o uykuydu işte. Cırtlak sesli kuşumuz bile uyandırmadı beni sabah. Yani çok ötmüş ama ben duymadım, ayların acısını çıkarırcasına uyudum, uyudum, uyudum...
Kayıt için fotoğraf lazım. Beni en çok kasan da bu. Hayır yani geçiyorsun oraya on milyon tane ışık koyuyorlar, bir de flaş gözlerimi ufacık yapıyor. Verin bize selfie yapalım, tipimizi görüp de çekilelim veya o ışıkları söndürün ama dimi. İlla kafamız kocaman, çirkin çıksın.
Neyse ya sıkıntım bu olsun üniversiteyi kazandım ulen daha ne olsun ki :) karnım ağrımasa halay bile çekerim :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder