İYİ BÖYLE

  Hep mi mutlu kalacaksın? Sonu gelecek biliyorsun...
Çok basit kuralları olan ama yaşaması bir o kadar zor olan bir hayatımız var. Basitten kastım seveni sev, üzeni siktir et gibi şeyler ama insanlar olarak çoğunda zorlanıyoruz.
Düşünüyorum da her gece yeni bir başlangıç kararıyla uyuyup sabah kalkınca hepsini unutuyorum. Çünkü normal halim sarhoş gibi o yüzden her sabah kendime sarhoştum hatırlamıyorum diyebiliyorum :)
 Bugün çok yoruldum ama çok güldüm :):) Hatta baya baya geberdim yani gülerken. Kızlarla gezdik dolaştık ve çok güzel bir parka gittik. Gelen geçeni, gürültüsü az olan, çimleri çok güzel olan bir park... Çimlere yattık, çekirdek çitledik, kola içtik ve yerlere yatana kadar güldük. Çünkü oradaki tavuklar bizi taciz etti :) Sürekli üstümüze yürüyorlar falan sonra arkadaşın üstüne çıktı o tavuk, bildiğin kucağında yani. Kız aldı attı üstünden arkasından da çıkarıp ayakkabısını attı. Ay yazarken bile kahkahayla gülüyorum ya :) Bu ve bunun gibi şeyler oldu, o parktan ayrılmak istemedik çok da güzel uyunacak bir yer  ama ne olduysa orada oldu. Kızların içine ben kaçtı sanırım. Tepkileri, hareketleri, konuşmaları aynı ben. İnsanları kendime benzetme konusunda çok başarılıyım. Çünkü benim gibi bir manyak kolay bulunmuyor, ben de bu yüzden etrafımdakileri kendim gibi yapıyorum :)
 Sabahları alarmdan 1 saat önce uyanıyorum. Son 1 saat de uyusam ondan bir bok anlamıyorum. Her gün uykusuzum lan devamlı esnemekten ağzım ayrılacak. Artık naber sorusuna uykuluyum diyesim geliyor. Sabahları kendime söverek uyanıyorum, tamam çok farklı bir şey değil normalden :)
  Öyle bir anda öyle bir insan gelecek ki söylediğin sözleri, düşüncelerini, nerede olduğunu unutacaksın. Rüzgarın sesi şarkı gibi gelecek ayakların yere değmeyecek içinde kelebekler uçacak... Bu tanımlar aşk için söylenir ya, masal mı acaba aşk diyorum duyunca. Şiirlere, romanlara, filmlere, şarkılara konu olan aşk cidden böyle mi acaba derdim. Ne bileyim çok imkansız geliyordu duyunca yaşamadan bilinmiyor ve biz insanlar daima yapmam dediklerimizi yapıp yaparım dediklerimizi yapmayarak yaşıyoruz. O yüzden sonumu çok merak ediyorum.
Ve kesin olarak yapmam dediğim şeyleri yapıp büyük konuştuklarımı görerek yaşıyorum.
O değil de bizim öğretmenler hasta olmuyor lan. Yani oluyor da bünyeleri mi sağlamdır nedir yine de geliyorlar derse sınıftaki hasta arkadaşlara diyorum hocaların üstüne atın mikropları diye ama 9 canlılar tabi anasını satayım.
  Buraya, arkadaşlarıma, derslere, hayatıma alıştım yani artık çok şükür her şey yolunda :)