Bugün nisan ayının 10.günü. Ben, eğer yaşarsak önümüzdeki ay 23 yaşıma gireceğim ve bu yaşıma kadar ilk kez sokağa çıkma yasağı geldi. Son 1 aydır yaşadığımız günleri, bir film perdesinden izler gibi yaşıyorum. Yıllar geçince belki inanmazlar bu dört gözle beklediğim 2020 yılının bize yaptıklarına... Belki ben de inanamam. O yüzden yazıyorum. Ölmez sağ kalırsak bu günleri okuyup halime şükretmek için.
2020... Mezun olacağım, evleneceğim belki de atanacağım sene olarak uzun süredir bekliyorum gelişini. Geldi.. ve çok şey gitti götürdü hayattan. Bakan 2 gün olarak açıkladı yasağı, şimdilik. Türkiye'de hastalığın hızla artışına bakılırsa bu yasak uzar, hastalık da artar.
Son 1 ayda okuduğum şehirden eve geldim. KPSS ertelendi ve şu zamanlarda belki bir daha ertelenecek sınava çalışıyorum.
Çok da kötü olmadı bu yasak. Çok hızlı, öldürücü bir illet girdi ülkemize, çıkmayan, bitmek bilmeyen. Bulaştığını öldüren ya da ağır hasar bırakan. Ama genelde öldüren...
Bu satırları bir daha ne zaman okuyacağım kim bilir. Yaşarsak ilerde çocuklarıma okuturum diye yazıyorum. İnanmazlar bana, tüm bu olanlara.
Sevdiğim insan başka şehirde, en çok bu koydu, evet. O yanımda olsa yasak umrumda olmazdı sanırım. İçim hafiflemiyor yazsam da, yazmasam da boş. Biter mi bu günler bilmiyorum. Bugün sadece 90 kusur insanı öldürdü. Birilerinin annesi, babası, dedesi, nenesi, sevdiği... 4bin kusur da hasta var, sadece bugün Toplam sayı diğer ülkelerle yarışır cinsten. Sadece hasta bir kişinin 30 kişiyi birden hasta ettiğini söylediler. Türkiye kadar içli dışlı ve insanlarla samimi olan bir millet yok galiba.
Eğer ölmezsek, evlenirsek olacak çocuklarıma söylemek istediğim bir şey var: Yaşadığınız, yaşayacağınız, bizim yanınızda olduğumuz her günün kıymetini bilin. Yarın dedemin doğum günü, Pasta yapıp yanına gidecektik. Annem babasını, annesini göremeyecek, şimdilik 2 gün. Ama biz sizin yanınızdaysak bunları okuduğunuzda, bunun kıymetini bilin. Bu seneyi sağ salim atlatırsak şükredeceğiz. Düğünümüze yaklaşık 5 ay var. Şuan zaman hızla aksa keşke de o zamana gitsek. Bu gidişle düğün de olmayacak. Bilmiyorum... Tek bildiğim dua etmek, elim kolum bağlı. Çaresiziz. Her şeye çözüm bulan, benim ilk kahramanım babam bile çaresiz evde oturuyor. Ölmezsek şükredeceğiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder