o kadar mesudum ki... kendime ait bir oda dolap televizyon yatak... odamı kimseyle paylaşmak zorunda da değilim bazen yatağımı toplamadan da çıkabiliyorum ses gürültü yok çok güzel bir şeymiş bu
yurtlarda kalmaktan bezmiştim artık bu yurttan çıkınca eve çıkarım diyordum ve hayattaki en büyük hayallerimden birini gerçekleştirdim dostum
dipnot geçiyorum bu şarkılar çok iyi antidepresanlar :) moral düzeltmeye bire bir
moralimi bozan konulara gelelim manyak mısın tabi ki her şey yolunda gitmeyecekti yoksa dünyanın dengesi alt üst olur ve sence ne zaman her şey yolunda oldu benim hayatımda ailem bu ev işine pek sıcak bakmadı yok güvenlik sıkı değilmiş yok yemek hazır olmuyormuş yok parası şöyle olcakmış yok ebem kocasına tecavüz etcekmiş... tövbe tövbe
insanı delirtiyorlar kısacası artık aramıyorlar ben arıyorum aradığıma pişman ediyorlar elimde olan moralime de sıçıp atıyorlar ara tatil başladı 1 haftayı orada 2 haftayı burada geçireyim diye kalktım gittim o giden aklımı sikeyim çünkü biz 3 günden fazla bir arada olunca iyi olmuyor büyük küçük hepimiz birbirimizi yiyoruz yıllar önce ben lise için evden çıktım aynı yıl abim aydına taşındı işi okulu orada olduğundan o yıl dağılmasaydık eğer eminim ki bir katliam çıkacaktı hala tüm aile üyeleri bir araya gelince bir anlaşmazlık mutlaka çıkıyor
gittim eve 5 gün kaldım son akşam zaten herkesle kavga etmeye bağırıp çağırmaya başladım ki tek sorun bende değil onlar da kendi arasında atışıyorlar e kaldıkça psikolojim daha çok bozuluyor daha fazla bozulmadan gideyim dedim tabi ben gideceğim onlar susar mı ben onları çekemiyormuşum kaçıp gidiyormuşum bir kaç gün daha kalsam olmazmış mı neler neler yani şu an aklıma gelenler bunlar gittiğime gideceğime pişman oldum yani kuzenlerim hiç gitmiyor eve hadi ben ders çalışacağım diye onlar işten kaçıyor evde rahat bırakmıyorlar zira benim geçerli bir sebebim var ama bu ailemi tatmin etmiyor sanki ben küçücük çocuğum kendi kararlarımı veremiyorum düşünemiyorum gelin görün kaldığım yeri diyorum gelmiyorlar gelmedikleri gibi demedik laf bırakmıyorlar bugün sabah aradım yine aynı sanki ben arayayım da trip atalım diye beklemişler kendi kendime sokarım böyle işe dedim ve aramayı kestim olan moralimi de bozuyorlar hem aile dediğin her kararında yanında arkanda olamaz ya demek ki ben de bu konuda onlardan ayrı düşeceğim o yüzden boş ver dedim artık
ilk dönem ben kaldığım yerden şikayetçiydim uzak pahalı diye bu dönem onlar memnun olmayıversin o kadar uğraştım anlattım onların yardımı olmadan kendi başıma yurt buldum kaydoldum taşındım hani kendim yaptım tüm bunları artı şu an çok da rahatım şehrin içinde okula yakın bir yerde oturuyorum artık yağmur da yağsa kar da yağsa çok mühim değil ama sanki ailem ta anasının gözündeki mezarlığın karşısındaki o yurtta ben sürünürken mutlu oluyorlardı
demek ki böyle oluyormuş bu işler her tarafı aynı anda toplayamıyorsun herkesi memnun edemiyorsun bazen kendini en yakınlarına anlatamıyorsun kendi haline bırakıyorum bu konuyu ne olacaksa olur ben kendimi paralasam da değiştiremiyorum madem Allah'a havale etmekte görüyorum çareyi her şeyden herkesten uzak tek başıma başarıyorum bazı şeyleri mutluyum da hep istediğim hayatı yaşıyorum çayım da var :) hı bir de çiğ köfteci dibimde en güzel yanı da bu ya :)
rahatladım valla şu an yazınca ben yazmadan kafam rahat etmiyor işte şimdi relaxım :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder